Η ελληνιστική αστρολογία είναι μια παράδοση ωροσκοπικής αστρολογίας που αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε στην ύστερη ελληνιστική περίοδο εντός και γύρω από την περιοχή της Μεσογείου, ιδιαίτερα στην Αίγυπτο. Τα κείμενα και η τεχνική ορολογία αυτής της παράδοσης της αστρολογίας γράφτηκαν σε μεγάλο βαθμό στα ελληνικά (ή μερικές φορές στα λατινικά). Η παράδοση ξεκίνησε περίπου στα τέλη του 2ου ή στις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ., και στη συνέχεια εφαρμόστηκε μέχρι τον 6ο ή τον 7ο αιώνα μ.Χ. Αυτός ο τύπος αστρολογίας αναφέρεται κοινώς ως ελληνιστική αστρολογία επειδή αναπτύχθηκε στην ύστερη ελληνιστική περίοδο, αν και συνέχισε να εφαρμόζεται για αρκετούς αιώνες μετά το τέλος αυτού που οι ιστορικοί συνήθως χαρακτηρίζουν ελληνιστική εποχή.
